2021 – CORFU

Corfu 2021

Sinds het voorjaar van 2021 was Corfu als een van de Ionische eilanden weer geel gekleurd op de “waar-mag-ik-nog-veilig-naartoe-landenkaart” dus voor ons het moment om een reisje te maken naar dit mooie Griekse vakantie eiland.

Het is even goed plannen om alle papieren in orde te hebben. We zijn net allebei gevaccineerd tegen Corona, maar nog niet lang genoeg om zonder test te mogen vliegen. Dus er moet een test worden ingepland, die niet langer dan 72 uur voor je in Griekenland aankomt is afgenomen. Aangezien het best even kan duren voor je de uitslag hebt is het even goed met de kalender erbij plannen. Daarnaast moeten we een formulier van de Griekse overheid invullen, zodat zij ons, in geval van nood kunnen vinden. Dit formulier moet je uiterlijk 24 uur van te voren ingestuurd hebben en dan krijg je in de nacht voor je vertrekt een QR code, waar je het land mee in mag. Dus de tijd dat het enige dat je nodig had om te kunnen reizen een paspoort en geld was, is voorbij. Misschien wel voorgoed. Ik vond dit allemaal best spannend, want wat als je toch ineens, ondanks de vaccinaties, positief test? Dan gaat de reis niet door. En wat als de Griekse overheid niet op tijd de QR code stuurt, zodat je toegangspapieren niet in orde zijn? Ook dan gaat de reis niet door. Gelukkig hebben we een goede annuleringsverzekering, en bij een positieve test, kunnen we onze annuleringskosten van de verzekering claimen.

Op zaterdagochtend is de negatieve test en de QR code binnen, dus Corfu, here we come!

We komen ‘s avonds aan op Corfu en nadat we ons hebben afgemeld bij de hostess, gaan we onze huurauto halen. Een witte Fiat Panda, waar bijna iedereen op Corfu in rijdt, wordt onze metgezel de komende week. Met Googlemaps zoeken we de weg naar ons verblijf in Barbati. Dat is even zweten, wat behalve dat het meer dan 30 graden is, lopen de weggetjes kriskras door Corfu Stad en ook nog omhoog en omlaag. Maar een goed half uur later zijn we bij de accommodatie. Zo’n stijl weggetje hebben we nog niet eerder gehad, en we twijfelen of onze Panda dit wel aankan. De eigenaresse van het Riviera Barbati Resort stelt ons gerust; gewoon radio uit, airco uit en dan in de eerste versnelling vol gas naar boven. We vonden het best even spannend en onze Panda vond het volgens mij ook spannend ;-), maar we zijn boven gekomen. Vanaf de receptie reed er iemand voor ons uit, om ons naar onze studio te brengen, waar we de auto recht voor de deur konden parkeren. 

Een verrassend leuke studio. We hadden gekozen voor de kleinste optie in het resort, omdat we alleen een bed en een badkamer nodig zouden hebben, maar het was groot! Beneden een woonkamer, een complete keuken en een badkamer. Dan met de trap naar boven, naar een vide waar een groot tweepersoonsbed en een ruime kledingkast stond. Airco en horren voor alle ramen en de terrasdeuren. Hier kunnen we het wel een weekje uithouden. De appartementen en huizen van Rivièra Barbati liggen vanaf het strand allemaal tegen de berg op. Er zijn kleine studio’s zoals die van ons, maar er zijn ook huizen voor 6 personen met een privé zwembad. Alle huizen liggen eigenlijk in een oude olijfboomgaard, dus overal mooie, hele oude olijfbomen. Onze studio ligt helemaal onderaan de berg, dus op strandniveau. 50 meter lopen en we zitten op het strand. Ons ontbijt wordt geserveerd bij het restaurantje aan het strand onder de olijfbomen. Griekser kan het niet! Een klein nadeel is dat de doorgaande weg en de daaraan grenzende restaurantjes wel hoog op de berg liggen. Dus voor dat je lekker Grieks kunt gaan eten, moet je wel even de berg op lopen. De eerste avond dacht ik dat het niet te doen was. We waren natuurlijk moe en warm en hadden door de reisdag niet goed gegeten en gedronken. Maar op dag twee ging het al een heel stuk makkelijker en het is natuurlijk wennen. Aan het einde van de week waren we zo gewend dat het geen enkel probleem meer was.

Dag twee van de vakantie hebben we lekker niks gedaan, behalve een beetje zwemmen in het heerlijke, helder blauwe zeewater. Maar op dag drie was het toch wel weer tijd om op avontuur te gaan. We besloten om langs de kust naar het noorden van Corfu te rijden. We hadden de app van Reiscreaties erbij en daar stonden allerlei leuke tips van plaatsjes waar we in de buurt waren. Dus lekker langs de bergachtige kust, slingerend langs de zee genieten van mooie uitzichten. De eerste koffie stop bij Agios Stefanos. Een klein haventje en een plaatje dat zo in een vakantie reisgids zou passen. Na de koffie door naar Kassiopi. Hier was iets meer dan een haventje, maar ook een leuk centrum met mooie winkeltjes en een schitterend kerkje. Weer door en de volgende stop is Archavi. 

Volgens onze tips een van de mooiste stranden van Corfu. Wij waren het daar niet mee eens. Wel een mooi strand, maar het zicht achter het strand is wat kaal en verwaarloosd en de auto’s zijn geparkeerd aan de rand van het strand, wat het er minder mooi doet uitzien. Ons strand in Barbati is wel een stenen strand, dus zwemschoentjes noodzakelijk, maar achter het strand alleen maar groen en bergen en dat vind ik toch aantrekkelijker. Maar aan het strand heerlijk geluncht. Lekker een combi van allerlei voorgerechten gegeten. ( mezes). In de boekjes had ik plaatjes gezien van Cape Drastis en dat wilde ik echt wel met eigen ogen bekijken, dus verder door naar het noordwesten. We dachten eerst dat wij er al waren maar dat was Cape Logan. Ook heel mooi en de moeite van het bekijken waard, maar een lokale bewoner vertelde ons dat we een stukje terug moesten om Cape Drastis te zien. We hadden het piepkleine afslagje gemist. Het was zeker de moeite waard van het terugrijden. Op een plek waar meer auto’s geparkeerd stonden, hebben wij ook geparkeerd en het laatste stuk gelopen. Het weggetje was van zand, het was ongeveer 37 graden en de weg was stijl. Niet mijn favoriete wandeling, maar we werden beloond met schitterende uitzichten! Vanaf dat punt zijn we slingerend over het Griekse eiland weer richting ons eigen dorp gereden. Het was een lange dag, maar heel erg de moeite waard.

De volgende dag maar weer even relaxen op het strand. Op onze weg naar Barbati toe, waren we langs een plaatsje gekomen waar een lange boulevard was met allerlei eettentjes en winkeltjes, Ipsos. Heel toeristisch dus. Aan het einde van de dag besloten we daar heen te rijden om daar te flaneren over de boulevard en daar een hapje te gaan eten. Dat viel echter behoorlijk tegen. Corona had er hier flink ingehakt en veel van de restaurantjes waren nog dichtgetimmerd en zagen er niet uit dat ze nog open zouden gaan. Ook de winkeltjes allemaal dichtgetimmerd. Gelukkig vonden we 1 restaurant, die net de week voor dat wij aankwamen open was gegaan en daar hebben we gegeten. Gelukkig voor de restauranthouder waren er meer nederlanders die daar kwamen eten, want je gunt zo’n bedrijf dat het kan blijven bestaan.

Dag vijf weer met de auto op stap. Het plan was om richting Kerkyra te rijden en dan het paleis van Sissi te bezoeken. Toen ik ‘s morgens even sprak met de eigenaresse van het park, raadde zij ons aan om daarna verder door naar het zuiden te rijden, om daar het Lake Korission te bekijken en te rijden over de weg die tussen het meer en de zandduinen door loopt. Zij gaf aan dat die weg prima te berijden was voor onze Panda en dat halverwege die weg een strandtent zou zijn.

Dus eerste stop: Achilleion, het paleis waar Sissi verbleef, terwijl zij aan het herstellen was van TBC. Een heel toeristische plek, waar bussen vol met mensen naar toe gebracht werden. De ligging van het paleis is schitterend en de tuin is ook de moeite waard. Binnen in het paleis is alleen de begane grond te bezoeken en daar vind je foto’s en meubels uit de tijd van Sissi. Echt heel bijzonder is het interieur niet. Dus dan maar door en de weg vervolgd zoals aangegeven door de mevrouw van ons park. Echt heel erg slingerend langs een berg daalden we af naar de kust en bij de badplaats Messonghi staken we het eiland over naar de andere kant. Aangekomen bij het Lake Korission waren we verbaasd over het landschap. Het is zo anders dan de noord en oost kant van het eiland. Het meer en het gebied er omheen is een natuurpark en er zijn regelmatig flamingo’s te zien, die daar uitrusten tijdens hun trektocht. Tussen het meer en de zee is een duinenrij. De weg erlangs was wel een zandweg en behoorlijk hobbelig, maar onze Panda deed het prima. Halverwege was een trendy beachclub waar we even onze dorst konden lessen. Het strand is hier wel schitterend zandstrand en heerlijk om te zwemmen. We zijn de weg helemaal afgereden en deze eindigt bij het punt waar de zee ( zout) met het meer ( zoet) samen komen. 

Het leuke van beide tochten was het grote verschil in landschap. Op een redelijk klein eiland zijn er zoveel verschillende landschappen te zien

Waar we natuurlijk nog niet waren geweest was Corfu Stad ( dit heet eigenlijk Kerkyra), dus op onze laatste dag hebben we een bezoek gebracht aan Kerkyra. En ook dat was verrassend. Veel te zien, veel geschiedenis met het oude en het nieuwe fort en verschillende musea en mooie winkelstraatjes. In een klein kunstwinkeltje werden wij allebei betoverd door een een heel mooi gestileerde olijfboom. Er waren verschillende olijfbomen en allemaal gemaakt door een Griekse kunstenaar, Valaez. De mevrouw van de winkel vroeg ons of wij de symboliek van de olijfboom kenden? Zij legde het ons uit, dat de verschillende stadia van de bomen staan voor de fase waarin je leven zich bevindt. Een boompje met een dun enkel stammetje is het begin. Daarna splits de stam zich en dat is de fase van het leven waarin er een partner in je leven komt. Daarna wordt de stam dikker en dat staat voor stabiliteit. Daarna wordt de stam nog veel dikker en zie je dikke wortels de grond ingaan en dat is de fase waarop je kinderen en kleinkinderen krijgt. Wij waren zo geraakt door de schoonheid van de boompjes en het verhaal erbij dat wij een boom in het stadium van stabiliteit mee naar huis hebben genomen. 37 jaar is best stabiel, toch? Dit boompje staat nu bij ons in de kamer en zo hebben we een mooie blijvende herinnering aan een heerlijke vakantie op het mooie Corfu.